TPRS in een jaar – techniek 4 – aanwijzen en pauzeren – de lespraktijk

TPRS in een jaar – techniek 4 – aanwijzen en pauzeren

Nou, het is wel goed dat ik dit blog bij ben gaan houden, want nu moet ik ‘verplicht’ meer aan zelfreflectie doen en door onze volle programma’s in het onderwijs, wil zelfreflectie er nog wel eens flink bij inschieten…

Bij de volwassen beginners en A1’ers heb ik in het begin veel aangewezen, maar wellicht niet altijd voldoende gepauzeerd. De laatste tijd wijs ik veel minder aan, besef ik nu. En daar heb ik wel redenen voor, maar dat mag geen excuus zijn, dus daar moet ik dan toch een andere oplossing voor zien te vinden.

De redenen: de structuren heb ik op A3 posters gezet (tekst Frans in blauw) en de vertalingen op A3 posters (tekst Nederlands in groen). Ook werk ik met de beamer, waarmee de structuren geprojecteerd worden. Elke week komen er drie structuren bij, dus bij les 15 heb je al 30 posters… We zitten in een lokaal dat eigenlijk bedoeld is voor schilder- en boetseercursussen. Het is er heel lastig om die posters op te hangen en helaas kan ik ze er ook niet laten hangen. Verder heb ik ze gelamineerd met glanzend plastic, en die reflecteren door de tl-buizen… Oftewel, geen ideale omstandigheden. Dat, plus het werk van het steeds ophangen en het gebrek aan goede plek daarvoor en de groeiende hoeveelheid hebben ervoor gezorgd dat ik de laatste lessen steeds die poster oppak waar een structuur opstaat waar we het over hebben en daarnaast de poster met de vertaling houd. De betekent dat ik niet meer aan kan wijzen. Dit moet ik dus gaan veranderen, want ik ben het met Ben eens, dat dit een belangrijke techniek is, die in mijn ogen ook samenhangt met techniek 6, “langzaam gaan”. Maar daarover meer over enkele weken.

Afgelopen dinsdag heb ik bij de A1 en de beginners weer meer met mijn laserpointer gewerkt en heb ik de laser langzaam langs de woorden laten gaan – die geprojecteerd werden met de beamer – terwijl ik ze tegelijkertijd zei. Iedereen keek er heel goed naar en keek goed mee, dus ik zag dat dit aan een behoefte voldeed. Het bracht ook een stukje rust met zich mee, voelde ik. Ik denk omdat iedereen daardoor tegelijkertijd op hetzelfde gefocust werd en was.

Nog even over de techniek van vorige week – uitgebreide PQA – die toen zo jammerlijk mislukte. Bij de A1 groep schoot ik weer meteen een verhaal in; we gingen huppekee verder met het verhaal van vorige week. Op de één of andere manier werd het ook nog een ingewikkeld verhaal. Maar bij de Beginners ontstond er een prachtig verhaal, aansluitend op de actualiteit van de dag en waarin een cursiste de hoofdrol speelde en dat te maken had met de troonsafstand van de koningin. Omdat we al eerder een ‘koninklijk’ verhaal hebben gedaan, waren de woorden van koning en koningin al bekend. De structuren van deze week waren:

• Zij hebben …bezocht [ werd: Gerrie heeft de koningin bezocht]
• Hij/zij was verdrietig omdat …  [ de koningin was verdrietig omdat ze een geheim had]
• Hij/zij wilde … want … [ de koningin wilde de kroon aan Willem-Alexander geven, want zij wilde permanent vakantie hebben]
• Je moet komen [Gerrie moest onmiddellijk bij de koningin komen, want de  koningin had een geheim dat Gerrie mocht weten]

De cursiste speelde haar eigen rol met verve en het was een geanimeerde les, waarin we ook regelmatig de ik- en de jij-vormen konden gebruiken in allerlei dialoogvragen. Deze techniek gaan we er vaker ingooien!

Ik hoop de volgende week te kunnen vertellen over mijn oplossing voor de posters en er een foto van te kunnen laten zien en dan ook beter aan te kunnen wijzen. Ik vind een laserbeamer om aan te wijzen wel handig, maar mijn collega Chinees bijvoorbeeld wijst altijd met een aanwijsstok aan en ik merk dat ik dat als ‘lerende’ als prettig ervaar, prettiger dan wanneer het met de hand aan wordt gewezen. Ik denk omdat het preciezer is en je op elk woord heel duidelijk gericht wordt.

Lees aanstaande zondagmiddag het voorafje over TPRS techniek 5, cirkelen, dé basisvragentechniek van TPR storytelling.

Afbeelding van button “I love  to pause” komt van : http://www.zazzle.nl/ik_houd_van_te_pauzeren_speldbutton-145228950959889453

TPRS in een jaar – voorafje voor techniek 4 – aanwijzen en pauzeren

#TPRS in een jaar – voorafje voor techniek 4 – aanwijzen en pauzeren.

Oeps, per ongeluk de verkeerde datum genoteerd voor publicatie; excuses, daardoor een dagje later…. Bij techniek 4, aanwijzen en pauzeren wijst de docent de structuren, de vraagwoorden en de nieuwe woorden aan als hij ze zegt en dan pauzeert hij eventjes. De vertaling van de structuren in de doeltaal staat in een andere kleur naast die structuren. Bij NT2 is het niet altijd mogelijk om voor iedereen met dezelfde vertaling te werken of om überhaupt te schrijven/lezen. (Dat is weer een ander onderwerp; komen we later nog eens op terug).

Ben adviseert om de betekenis te versterken door de structuren en vraagwoorden aan te wijzen en vervolgens kort te pauzeren – dit ook te doen als je de woorden en structuren eerst al via gebaren aan hebt geleerd (techniek 1) en met het “verhaal vragen” bent begonnen : wijs alles aan wat je kunt en pauzeer dan – tot zo’n vijf seconden – terwijl de nieuwe informatie “naar binnen zinkt”. Hij zegt dat de docent dient te beseffen dat dit allemaal nieuwe informatie is voor de leerlingen!

De pauzetijd zorgt ervoor dat het brein de input ook kan verwerken – wat moeilijker is als de docent maar door blijft praten.

Ben vind dit een heel belangrijke techniek van TPRS, omdat deze ervoor zorgt dat de leerlingen meer betrokken zijn en ook omdat “de leerlingen heel wat minder opnemen dan wij denken dat ze doen” en dat techniek 4 er juist voor zorgt dat ze wél meer opnemen.

Ben zegt dat hij aanwijst met een deuvel van zo’n 30 centimeter die hij bij een soort Amerikaanse GAMMA heeft aangeschaft en waar hij zwarte tape omheen heeft gewikkeld.

Tegenwoordig worden er ook veel laserpointers gebruikt om mee aan te wijzen – toen ik samen met Bryce de “Slow”workshop gaf in Las Vegas vertelde hij daar aan de groepen dat een laserpointer je soms ook te snel liet gaan, omdat je daar dan mee om je heen ging ‘schieten’.

Komende donderdagmiddag meer informatie over techniek 4 – aanwijzen en pauzeren – vanuit de lespraktijk

De handen van de Schepping van Adam van Michelangelo uit de Sixtijnse kapel komt van de website Speurders.nl

Het plaatje rechts zijn deuvels van de hardware store Ace.

Stapje voor stapje – waar maken we ons eigenlijk druk over?!

Beppo de straatveger op bladzijde 35 “Momo en de tijdspaarders”:

“Zie je Momo,” zei hij dan bijvoorbeeld, “het zit zo. Soms heeft men een hele lange straat voor zich. Men denkt, die is zo vreselijk lang – dat krijg ik nooit voor elkaar.”
Hij keek en poosje zwijgend voor zich uit, toen ging hij verder: “En  dan begint men zich te haasten. En men haast zich steeds meer. Telkens wanneer men opkijkt, ziet men dat men maar niet opschiet. En men spant zich nog meer in en men wordt benauwd en tenslotte is men helemaal buiten adem en men kan niet meer. En de straat ligt nog steeds voor je. Zo moet men het niet doen.”
Hij dacht een tijdje na. Toen sprak hij verder: “Men moet nooit aan de hele straat tegelijk denken, begrijp je? Men moet alleen aan de volgende stap denken en de volgende ademhaling en de volgende bezemstreek. En steeds weer alleen aan de volgende.”
Weer hield hij op een hij dacht na voor hij er aan toevoegde: “Dan heeft men er plezier in; dat is belangrijk, dan doet men zijn werk goed. En zo moet het.”
En na nog een lange onderbreking vervolgde hij: “Opeens merkt men dat men stap voor stap de hele straat gedaan heeft. Men heeft het niet eens gemerkt en men is niet buiten adem.”
Hij knikte bedachtzaam en eindigde met de woorden: “Dat is belangrijk.”

Momo en de tijdspaarders kun je o.a. bij Bol.com aanschaffen.

Afbeelding afkomstig van de website: http://www.geneaknowhow.net/in/beroepen/kwartet/straatveger.html